Zaproponowane poniżej książki znajdują się w naszej bibliotece szkolnej.

Zachęcam do wypożyczeń.

W celu wypożyczenia książki proszę tylko napisać wiadomość w librusie. (Odbiorca: Joanna Buczkowska).

Powieści Doroty Terakowskiej to książki o dojrzewaniu, nie tylko młodzieży, ale również dorosłych. O wolności i przeznaczeniu, o wyborach i zmagania poszukiwania własnej drogi.

Dla mnie to książki, których się nie zapomina. Mimo upływu czasu pamiętam magię świata przedstawionego w tych powieściach i pytania, na które odpowiedzi szuka chyba każdy z nas. Nie ma tu zbędnych słów, zbędnych dialogów i opisów.  Wszystko, co pisarka chce nam przekazać jest ważne.

Dzisiaj szczególną uwagę chciałabym zwrócić na trzy powieści dla młodzieży i dorosłych:

„Córka czarownic”

„Samotność bogów”

„Tam, gdzie spadają anioły”

Dorota Terakowska pisząc te trzy powieści stworzyła misternie utkany świat. Mogę próbować opowiedzieć komuś te historie, ale nie mogę uchwycić tajemnicy, którą można odkryć jedynie zagłębiając się w tekst powieści. Te historie wzbogacają, inspirują do poznawania samych siebie. Tak jak bohaterzy, musimy przecież przejść przez wszystkie etapy, aby stać się dorosłym w pełnym tego słowa znaczeniu. Poznać smak goryczy i radości, zwątpienia i poszukiwań, dobra i zła.

Dorota Terakowska 

„Córka czarownic”

„Wiele czasu musiało upłynąć, nim Panienka pojęła, że tacy są właśnie ludzie: słabi — i silni, wielcy — i mali, dobrzy — i źli, szlachetni — i małostkowi. A wszystkie te sprzeczne ze sobą cechy kłębią się w jednym człowieku. Wówczas to, sama o tym nie wiedząc, wyrosła z dziecięcego świata czerni i bieli, wykluczających się wzajem pojęć dobra i zła, zrozumiała, że barwą najczęściej spotykaną jest ta, która wynika z pomieszania tych dwu kolorów”.

W lesie, z dala od ludzi, pod mądrą opieką czarownic dorasta złotowłosa dziewczynka. Choć pochłania magiczne księgi, uczy się czytać w myślach i rozmawiać z gwiazdami, nie przypuszcza nawet, jaki cel ma jej nauka i wędrówka. Czy dorośnie, by spełnić przeznaczenie?

Rzeczywiście od początku do końca prawie nic nie wiemy. Nie znamy imienia bohaterki, o opiekunkach wiemy tylko, że są to kolejne Czarownice. Miasta i wsie nie są nazwane.

Ale to specyficzne zamazywanie tożsamości ma konkretne znaczenie zarówno dla czytelników, jak i dla bohaterów. Typowa dla baśni nieokreśloność przydaje tej historii miarę uniwersalną.

Czytając tę powieść, rosła we mnie chęć poznania wszystkich niewiadomych.

Wraz z rozwojem sytuacji, podążałam niejako za myśleniem Dziecka próbując zgłębić powoli ten tajemniczy świat. Wydaje się, że rośniemy wraz z bohaterką.

Czy ona zrozumie Naturę Człowieka?

 „Samotność bogów”

„Cały świat, Jonie, składa się z ludzi, którzy wierzą, iż to właśnie oni mają rację. Ja przecież też wierzę w swoje racje. Nikogo nie omija ta słabość, dlatego wojny nigdy się nie kończą.”

"Samotność bogów" to powieść pełna symboli, które każdy z czytelników może odczytać inaczej. Historia przedstawiona w powieści zabiera nas do dosyć odległych czasów, do początków kształtowania się chrześcijaństwa na ziemiach Słowian. Nie jest to jednak powieść historyczna.

Powieść nie opowiada tylko o tym, jak zapomniani bogowie umierają. Koncentruje się także na naturze ludzkiej, która nieustannie trwa w rozdwojeniu pomiędzy tym, co dyktuje rozum, a tym co podpowiada serce. Stawia wiele egzystencjalnych pytań o przeznaczenie i prawo do wyboru.

Jest to dla mnie powieść niekonwencjonalna.

„Tam, gdzie spadają anioły”

„A może wokół człowieka stale się dzieją rzeczy niezwykłe, lecz on ich nie widzi, zajęty swoimi ludzkimi sprawami?”

Jest to powieść o Ewie - dziewczynce, która w wieku pięciu lat straciła swojego Anioła Stróża. Zachorowała na śmiertelną odmianę białaczki. Chce wraz z rodziną odszukać swojego Anioła. Czy jej się uda? I czy rodzice podzielą jej wiarę w Anioły?

Książka, wbrew temu opisowi, nie jest jednak bajką dla dzieci. Porusza problem walki dobra ze złem, mówi o nadziei, przeznaczeniu każdego człowieka, o życiu i śmierci. Pokazuje jak trudno nam niekiedy uwierzyć w to, na co nie ma konkretnych dowodów.

Skłania czytelnika do refleksji, dotyczącej naszych wyborów:  jak jeden szczegół może odmienić czyjeś życie. Wszystko co robimy, nawet nasz najmniejszy czyn, może zaważyć na naszej przyszłości. Ta powieść obrazuje również obraz współczesnej rodziny, w której często rodzice nie poświęcają dziecku należytej uwagi i nawet nie starają się zrozumieć dziecięcego świata, w którym jeszcze uczucia stoją ponad intelektem. 

Powieści Doroty Terakowskiej zawsze zostawiają wyjątkowe wrażenie.

Polecam

Joanna Buczkowska